Kıskanç Şiiri - Hulusi Fero

Koydu masaya defteri
Actı yavaş ca kapağını.
Uzattı resmin üstüne parmağını.-
-Senin ki........sen.. bunu sevdin ..dedi.
Vay insafsız... vay....hayırsız
Bu kadar yakın dan
Anlının tam ortasın dan
Vurulur mu yolunu kaybetmiş yaralı ceylan.
Ben ne kadar örselemişim,
Kırmışım kanadını
Alaca kuşlara yem etmişim .
Öğürtüsüz çıkardın içindeKİNİ.
Vay ben ölem ahvalına..
Bu kadar mı değiştin, dönüştün,
Saf bir su gibi sığdın kabına.
Ya sen hangi efsaneye, hangi haneye yazdın kendini.
Vay.. ben güleyim güvendiğin aklına..
Karalar içindeydi benim ki..
Kavga da kaybettiğim dostlarıma benzettim.
Öyleydi
Alt dudağı birazcık sarkmış tı dalın dan.
-Merhaba........sevgilim..ne haber..der gibiy di..
Bizi kesiyordu anlamadığım duygularla diğeri.
Devam ediyor gülüm...haramilerin düzeni....
Sen her eylemde kurşun gibi boynumdaydın,
Sen anla bari....
Ha...bi de..olmasa karşımdaki
Öpecektim resmini...
Nedense istemedi elimi sürmemi..
KISKANMIŞTIR SEVMEMİ....