Standart/minimal. Sevilmeyen bir çocuk ve tüm yargılara hırsıyla başa çıkmaya çalışıp yorgun düşen ürkek kalp.
Gölgeler görüyorum , bana ait olmayan
Bir beden görüyorum, sahip olmamam
Hayatım var , hayatsızlığın koynunda yatmama rağmen
Anlamsız sözlerim var, anlatmak istediğimi anlatamayan
İçimdeki kişiyi öldüren , bir şeyler
Ve hayatımı sonlandırmayı bana hobi eden
Uykumu çalan geceler beni anlatsın sana,
Herkesin üstünü örten o zifiri karanlık, beni nasıl boğduğunu.
Sen zannedersin beni tanıdığını oysa,
Bilmezsin ki ölen ruhumu.
Serinliğinde sermsemlerim , bulanır kafamın içi
Tutunmam gereken ipe asıldım, parmak uçlarım eridi.
Hiç tanımadım seni ,
Gördüğümle kaldım , yetindim.
Belki de hiç görmedin beni
Benim gözlerim seni ararken.
Avutuyorum günlerdir kendimi
Gönlümle başım dertte , anlamıyorum.
Olmasa olur değil
Olmasın diyebilmeli insan
Devam mı her şeye
Devam mı bunca amaçsız nefes alışlara
Devam mı söyle bana
Yoksa devam mı yine ürpertili adımlara
Bir şeyler deniyorum kendimce
Fikrimce, hiçbir zaman anlamayacaksın, anlamayacaksınız.
Belki abartıyor, ordan oraya vuruyorum kendimi
Buna rağmen yinede anlamayı arzu edemez miydiniz?
Basittir, bir insanın ruhsal ölümünü izlemek basittir.
Tercih ediyorum yalnızlığı , bana benden iyi gelenlerle daha karşılaşmadım
İnsanların gelip geçici heveslerinden tiksiniyorum, tercih ediyorum yalnızlığı
Ve bir gün tercih edeceğim hiçbir şey olmamayı , yazacağım
Çünkü beni tercih edeni asla bulamayacağım
Korkuyor muyum? Bilmem yaşamak yeterince korkunç aslında
Alıştı hayatın saçmalığına.
Alıştı hayatın suyunun onun yolundan akmadığına.
Durdu.
Akmıyorsa su, esmiyorsa rüzgar..
Tanrı bile tersse bana,
yaşanmayacak gibiyse hayat.
Maviliğini yitirmiş bir deniz
Karanlığın içine beni çeken bir dürtü, yok olmayan.
Huzurunu emanet etmiş bir beden ve kriz
Ardından gelen sancılar, bunlu geceleri kovalayan.
Bir ip assam hilalin aydınlık çehresine
Ben karsnlığın ardından gelmek zorunda kalmış
Yolcu
Ben denizin en derinlerinlerinde kaybolmuş
Nadide hazine
Söyle , söyle ne yapsın bu kul.
Elimden gelen hiçbir şey kalmamışken
Kardelenler seni görünce çiçek açıyor,
Gelme, üşüyorum
Gözyaşlarım donuyor,
Yanaklarımdan akıyor.
Dondursada soğukluğun,
Yaksada yokluğun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!