Karabasanlar sarmış ruhumu
Bunalıyor
Bunalıyor
Bunalıyorum
Bir gün değil ki geçip de gitsin
İnan artık yoruluyorum
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bazıları sağır ve dilsizdir hocam. gönül gözleride kör... Güzeldi, kutlarım. Saygılar
............
Kırılmış,
Gücenmiş,
Yıkılmışım,
Hiçbir şey umurumda değildir artık.
Seni tanımakla kaçtı huzurum.
Nerde o günler?
Nerde rahatlık? ..
Bir illet gibi
Bulaştın bana.
Bir türlü aklımdan atamıyorum!
Ne olur,
Bir kere duy sesimi…......güzeldi...tşk.şairim...
en sıkıntılı hislerden biride sevgiliye derdini anlatamamak...
kabus gibi gerçekten...
kaleminize sağlık...
Sevdanın sesini böylesine haykırabilmek ve duyuramamak...Sesimize bir ses alamamak çok zordur...Geceleri karabasanlara çeviren boğucu bir durumdur...İşte o an insanın kendisiyle yüzleşme zamanıdır...Düşlerle gerçeğin ayrımsamasında kararsızlığı iyice bunaltmaya başlar...Gecelerden korkar olur,kendinle yüzleşmekten...Karanlığın koyulaştığı yerde,sevdanın acı melodileri kulağımızda yankılanmaktadır,sağır edercesine...Harika bir anlatım...Yüreğinize ve emeğinize sağlık...Kutlarım...Bu güzel şiiriniz tam puanla listemde...
Kaleminizden yine güzel bir şiir okudum ..Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta