Kısıntılar Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Işıkları dinlenmeye çekildiğinde
Güzel evimizin,
Gece saat on bir ise
Ben karyolamda odamda,
İkinci evladıyım ailemin
Eğitim çağında.

Gece karanlık, evimiz karanlık,
Odam karanlık,
Yorganımın altı karanlık,
Kirpiklerimin ardı karanlık

İçim pırıl, pırıl ışı,l ışıl
Yarın sabah güneş aydınlatacak
Yarınımı.
Eğitimime devam edeceğim.
Kaldığım yerden.

Arkadaşlarım güzel anılar anlatacak,
Öğretmenim ders anlatacak,
Onlar da olmazsa
Nasıl yaşarım ben?

Elektrik kısıntısı başladı
Evimizde,
Geçen sene de doğalgaz yakmamıştık
Soğuk kış gecelerinde.

Ama yaşıyoruz yine de
Bakalım ne kısıntısı başlayacak
Gelecek sene bizim evde?

Her kısıntı oluşundan bir gece evvelinde,
Babam topluyor aileyi
Başlıyor anlatmaya,
Bir eli midesinde

Konuşmanın sonunda da şakalaşıyoruz
Güldürüyor bizi bilmem ki nedense?
O kadar uzun anlatıyor ki
Daha bizim ayakkabılarımızın
Eskidiğini söylememize fırsat vermiyor.
Ne zaman baba bir dakika
Bir şey söyleyebilir miyim demeye kalksam;
“-Önce ben konuşmamı bitireyim de.”diyor.

Bizim evin sorunları hiç eksilmiyor
Bir de Nasrettin Hoca ve Temel fıkraları
Babam diyor ki;
Bir aile reisi, en önemlisi,

Okumalıymış birkaç fıkra ve espri eseri
Annem de başını sallıyor,
Onaylıyor, babamın dediklerini.

Bizim rahat yaşayabilmemiz için
Bilmem ne kadar liraya çıkmalıymış
Ailelerin gelir düzeyi

Onunla ilgili de bir fıkra anlatayım mı dedi.
Oradan küçük kardeşim
Uykulu sesle seslendi,
Yok, yok.

Hadi iyi geceler,
Bizim gücümüz tükendi,
Allah rahatlık versin,
Artık karartma saatimiz de geldi.