Kışın Kalbinde Şiiri - Alperen Kılıç

Kışın Kalbinde
Kış çöktü sessizce sokaklara,
Soğuk camlarda nefesin izi var hâlâ.
Bir zamanlar ellerimle ısıttığım kalbin,
Şimdi başkasının avuçlarında, yara gibi parlıyor bana.

Aşk dedin, bir ateşti gözlerinde,
Yandım ben o kıvılcımda, gönüllüce.
Ama kül oldum, karla karıştım sonunda,
Artık seni değil, intikamı sarıyorum koynumda.

Yalnızlık…
Bir dost gibi oturdu karşıma,
Sessiz, ama anlayan tek o bana.
Her gece yıldızları dinledim,
Onlar bile senden daha sadık kaldılar bana.

Bir sabah uyandım, kış hâlâ yerindeydi,
Ama içimde başka bir mevsim yeşerdi.
Mutluluk, seninle değil sensiz geldi,
Çünkü öğrendim; sevgi bazen gitmekle biterdi.

Şimdi gülüyorum karın sessizliğinde,
Kırgın değilim, sadece özgürüm içimde.
Aşkın küllerinden doğan bu kalp,
Kışın kalbinde bile sıcak bir yer buldu kendine.