Kışın Dostluğu Şiiri - Volkan Uşar

Güneş kibrini, bahar kinini kustu güze.
Şiirlerce yargılandı.
Çığlık attı sessizliği uğultusunda, melankolik sesi yankılandı koridora.
Kış sahiplendi kadim dostunu.

“Dayan,” dedi kış, “intikamım soğuk olacak.”
Yağmuruyla ağladı güz.
“Dayan,” dedi kış, “zemherim bol olacak.”
Duygulandı esti güz.
“Dayan,” dedi kış, “hayatları zor olacak.”
Hınçla dolu yağdırdı güz.
Dayandı güz, kışı getirdi.
Sırtladı baharın nefret dolu bakışlarına, yazın kompleksini.
Dostuna kışı getirdi güz.