Kışın Aşkın Fısıltısı

Kar taneleri düşerken sessizce,
Zamanın sonsuz tekrarında eriyor gibi.
Çınarların dalları ağır, gökyüzü gri,
Ama Ali, Gül’ü bekliyor her şeyin ötesinde.
Belki aşk iradenin oyunu,
Bizi kendi sahnesine çekip unutturur varlığı.
Lakin burada, kışın tam ortasında,
Aşk gerçekten bir yanılsama mı?
Gül yaklaşıyor ayak izleri kayboluyor karda,
Belki de kaderin izleri gibi silinmeye mahkûm.
Ama Ali’nin gözlerinde bir ışık var,
Sonsuz tekrarın içinde bir anlık özgürlük gibi.
Eller birleşiyor, nefesleri göğe karışıyor,
Ve dünya Ali’nin göremediği bir gerçeği fısıldıyor:
Eğer her şey gelip geçici ise,
O halde aşk en güzel yanılsamadır.
Aşk