Kişi kendi gömleği altında

Zaman
Acımasızlığını ortaya koyunca
Artık
Ne tutunacak dal,
Ne de ufukta umut.
Yalnızlığın gölgesi,
O kadar hızlım yayıldı ki,
Dallarda yapraklar algılayamadı.
Dahası,
Kokuşmuş olan bu düzende,
Tüm sevda gülleri yolundu.
Bunun adı
Katliam değildi.
Adı konulmamış bir zulmün uygulayıcıları,
Kedilerin yaşamını bile kıskandı.
Gerçi,
Yine yağmur yağdı,
Yine yıldızlar parladı,
Ama
Acımasızlığı,
Hiçbir satır anlatamadı.
Durgun akan su
Akmadı.
Kimse kimsenin yüzüne bakmadı.
Yalnızlık,
Öyle yoğunlaştı ki,
Kişi
Kendi gömleği altında
kendisini aradı.