Kışı Boranı Yaşıyorum

Umutlarım yıkıldı,
Kışı boranı yaşıyorum
Çıkmaz sokaktayım,
Yaşadıklarıma bir anlam
Veremiyorum
Fırtınaya kapılmış kum taneciği misali
Adeta diyardan, diyara savruluyorum

Bezirgan oldum, çıktım, şu aleme
Çiğ kelam kullanmamak için,
Kelepçe vurdum adeta dilime
İşte bu günde yine naçar yüreğim
Bu günde bekas yüreğim,
Zar içinde

Yalnızlar limanın-dayım,
Doğmaz oldu sabahlarım
Ömr-ü ziyandayım,
Kışı boranı yaşıyorum
Belli değil, ne yazım,
Nede baharım

Fazla bir şeyler istemedim,
Şu densiz hayattan
Bir yudum nefes,
Bir tutam sevgi yeterdi bana
Başka çarem kalmadı,
Kadere sığınmaktan
Kırmızı çizgi çektim umuda

Üşüyorum,
Güneşim kayıp, elimi ayağımı çektim
Şu kahrolasıca çekilmez yaşamdan
Küstüm,
Olmaz olasıca, lanetlenen hayattan

Bakınız kara, kara, düşünüyorum
Düşündükçe umutlarım tükeniyor
Zifiri katran karası duygularda
Gözyaşlarım içinde, yüzüyorum

Kederlerim, sermayem oldu
Bahtıma vurulmuş
Sanki bir kör düğüm
Ne yaptıysam çözemiyorum
Allah ısmarladık dostlar
Duygu dünyamla
İşte, bu günde, bilinmezliklere gidiyorum

______Şair 67______

Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil. Yaşanması mümkünken, yaşayamadığı mutluluklardır.