güneş bölünce geceyle buluşmamı,
sabah dayanınca kapıma,
bakıyorum saatime çok olmuş ben doğalı..
yüzümü yıkıyorum..
temizliyorum güya zamanın izlerini hayatımdan..
kumaş pantolonumu kim ütüleyecek? ..
giyiyorum dünden kalma ketenimi..
şimdi anlıyorum neden büyük yirmidört onaltıdan..
Kayıt Tarihi : 27.12.2011 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!