hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık
aynı sokağı tutan köşenin başlarında yürekten delikanlıydık
gölgelerimiz el-ele uzardı gece boylarının loş aydınlıklarında
beraber çekerken yumruk içlerinden ne kadar kısa çöp varsa
hepimiz aynı mahallenin dalga yeleli şaha kalkmış atlarıydık
zor saatlerin nöbet yalnızı sınır taşlarıydık.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
