hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık
aynı sokağı tutan köşenin başlarında yürekten delikanlıydık
gölgelerimiz el-ele uzardı gece boylarının loş aydınlıklarında
beraber çekerken yumruk içlerinden ne kadar kısa çöp varsa
hepimiz aynı mahallenin dalga yeleli şaha kalkmış atlarıydık
zor saatlerin nöbet yalnızı sınır taşlarıydık.
bize; bir sevda türküsüydü gündöndü …
süt toplayan memeler ve uzayan sakallarla çıkardık sokaklara
isimlerimizi yazardık sevdamız adına sarmaşık kaplı duvarlara
kesilen parmaklarımızdan eğer kime karışacak olsa kanlarımız
bilinirdi ki onu iki cihanda gayrı, kardeşten sayarız.
bize; bir emek kavgasıydı güneş yanığı …
düdük seslerinde beraber kovalanırdık yere düşerdi sloganlar
uykusuz paydoslarda kopan kollarımızı toplardı aç canavarlar
boşa akan terimizi kurutan hangi toprak varsa ayak altımızda
kulluğumuz ona olurdu, ibadet ve sadakatten yana.
bir özlem ve özgürlük çığlığıydı günışığı …
takılırdık bazen bir güvercin kanadında dört duvarın arkasına
deniz olurduk maviye benzer, yeşile çalardık sık ormanlarda
ama gecikmeden karanlık, bir esaret gibi kaplardı düşlerimizi
işte o zaman düşünürdük, iyi insanlar mı sever güneşi.
hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık
kader iplerimizle değil, yarınlarımıza insanlık adına kayıtlıydık
sevgi kokan tohumlar ekerdik her saat başına vardiyalarımızın
gerekçesi olsun diye, analar gibi çekilen doğum sancılarımızın
hepimiz işte bu sebeplerin sevilmeyen hedef tahtalarındaydık
çektiğimiz kısa çöplerin, yarınsız kahramanlarıydık.
Kayıt Tarihi : 14.1.2008 08:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık
aynı sokağı tutan köşenin başlarında yürekten delikanlıydık
gölgelerimiz el-ele uzardı gece boylarının loş aydınlıklarında
beraber çekerken yumruk içlerinden ne kadar kısa çöp varsa
hepimiz aynı mahallenin dalga yeleli şaha kalkmış atlarıydık
zor saatlerin nöbet yalnızı sınır taşlarıydık.
bize; bir sevda türküsüydü gündöndü …
süt toplayan memeler ve uzayan sakallarla çıkardık sokaklara
isimlerimizi yazardık sevdamız adına sarmaşık kaplı duvarlara
kesilen parmaklarımızdan eğer kime karışacak olsa kanlarımız
bilinirdi ki onu iki cihanda gayrı, kardeşten sayarız.
bize; bir emek kavgasıydı güneş yanığı …
düdük seslerinde beraber kovalanırdık yere düşerdi sloganlar
uykusuz paydoslarda kopan kollarımızı toplardı aç canavarlar
boşa akan terimizi kurutan hangi toprak varsa ayak altımızda
kulluğumuz ona olurdu, ibadet ve sadakatten yana.
bir özlem ve özgürlük çığlığıydı günışığı …
takılırdık bazen bir güvercin kanadında dört duvarın arkasına
deniz olurduk maviye benzer, yeşile çalardık sık ormanlarda
ama gecikmeden karanlık, bir esaret gibi kaplardı düşlerimizi
işte o zaman düşünürdük, iyi insanlar mı sever güneşi.
hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık
kader iplerimizle değil, yarınlarımıza insanlık adına kayıtlıydık
sevgi kokan tohumlar ekerdik her saat başına vardiyalarımızın
gerekçesi olsun diye, analar gibi çekilen doğum sancılarımızın
hepimiz işte bu sebeplerin sevilmeyen hedef tahtalarındaydık
çektiğimiz kısa çöplerin, yarınsız kahramanlarıydık.
Cevat Çeştepe
****
Çok çok güzeldi ..Hüzünledim ben sustum Şairin şiiri bir kez daha konuştu benim konuşmama gerek kalmadı . sadece Şair Yüreği kutluyorum ..
Yaşama hayata dair bir kesit belki kanayan bir yara bu kadar mı büzel şiire konu olur ağlatmadan ama düşündüren yıpratadan ama güçlü imgelerle belirleyen
dedim ya aslında bir dolu yorum yazılır ama ben susmayı tercih ettim . hem bu şiirde yürekle, beyin yarışmış.. sadece yürek olsa idi çözüldü yüreğimin dili yine :) ama öyle ustaca işlenmiş ki . ne diyim harikasın Şiirin Üstadı
Şiirin şiirlerin Cevat Kaptanı .
Şiirin Şairin asaletini şiirlerinde buluyorum sanırım.. .
Ders niteliğinde çoğu şiirin . ve çok şey öğreniyorum . kIssadan hiselerimi alıyor ,önce heybeme ordanda yüreğime taşıyorum ..Tebrikler ve teşekkürler . Emeğine yüreğine sağlık ..
Bak pazartesiyi beklemedim denizden gelen rüzgar beni 2007 nini üçüncü ayında eklediğin şiirlerine götürdü bugünde böyle oldu :)
Selamlar sevgiler yüreğine
tam puna+ant
takılırdık bazen bir güvercin kanadında dört duvarın arkasına
deniz olurduk maviye benzer, yeşile çalardık sık ormanlarda
ama gecikmeden karanlık, bir esaret gibi kaplardı düşlerimizi
işte o zaman düşünürdük, iyi insanlar mı sever güneşi.
...güzel benzetmeler..saygılaırmla..perinur olgun
TÜM YORUMLAR (70)