Kışa Çevirtmem Yüreğimdeki Mavi Umut Kır ...

kelebeğim,
rüzgâr,
ben bir avuç sevdaydım,
bir avuç gökyüzü…
seni sevdim diyordum,
başka bir şey istemiyordum
sadece beni sevmeni…
siyahtaki kara hüzündü,
rüzgârlarla savrulmuş,
darmadağın,
karışmış anılardı
buz tadındaki soğuk dokunuşlardı
beni ağlatan

rüzgâr,
ben bir gönül dolusu sevdayım,
bir minibüs dolusu gökyüzü…
seni seviyorum diyorum
başka bir şey istemiyorum
sadece sevgini…
bak,kan damlıyor şiirlerime göz yaşlarımdan
tutkularımdan asılıyor yüreğim darağacına
saçlarımdan sızıyor bu karanlık yağmur
devrik cümle yapısı içine gömülüyor duygularım
sen yokken sûretin yansıyor
göz bebeklerimdeki kahverengine
hülyâm kızıl bir duman gibi döne döne terk ediyor ruhumu
buna müsaade etme olur mu…?
rüzgâr,
ben tepeden tırnağa sevda olacağım
tepeden tırnağa masmavi gökyüzü…
seni seveceğim diyorum
bırak,hep seveyim
sadece seni….
Ufka dokunacağım;
Her pembe şafaklarda en mavi gülüşlerin
yüzünde yakamozlanırken
yüreğimin atışına gizleyeceğim seni;
her dakika yüzlerce kez damarlarımda dolaşman,
her hücremde binlerce kez çoğalman için

kara kışa çevirtmem
yüreğimdeki mavi umut kırıntısını…