Kışa Bulanan Şehir Şiiri - İbrahim Hasırcı

Bakışlarının rengi bahtından sızan
Kara gözlü, sarışın
Hüznünü tutamayan
Durduk yere gözlerini toprağa salan
Kısa saçlı utangaç bir kız

Her geçen gün yanağında benekler çoğalıyor
Ha bire ağlamaktan kan çanağı gözleri
Sabahları ıslığıyla tarıyor saçlarını
Geceleri günahkar kollara uzanıyor

Kimseler okşamıyor, kimseler sevmiyor onu
Hırçınlığı depreşiyor sonra
Sonra ağaçları hırpalıyor
Çiçekleri yoluyor
Bir türlü dinmek bilmiyor öfkesi
Nefesiyle kuşları yuvasından ediyor

Hüznünü tutamayan hırçın bir kız
Onu bu şehirde hiç kimse istemiyor
Ayrılık vakti yakın, içi sızlıyor
Soğuk bir hançeri sıyırıyor kınından
Gözlerini yumuyor, kesiyor bileğini
Koca şehir bembeyaz kanına bulanıyor

Adı hazan,
hüznünü tutamayan
ölü bir kız
bir şiir mısrasında diriltilmek üzere
şairlerin yüreğiyle mumyalanıyor