Kısa Bir Sohbet. Şiiri - Alper Can 0

-Ben:
“Hayat bazen zordur” derler.
“Hayat bazen güzeldir” derler.
“Hayat bazen anlaşılamayan bir oyundur evlat” derler.
Ve sen “Ne diyorsun? ” dersin.
Doğrudur.
Çünkü herkes kendi hayatını yaşar.
Herkesin umudu, karşısındakinin umduğu olmayabilir.
Her erkeğin prens olamayacağı gerçeği gibi.
Her kadınında prenses olduğunu düşünmek,
hayal dünyasında tek gözlü bir baraka inşa etmek olur.
Tek ocak, tek bardak, tek tabak, tek iskemle.
Ve tek kişilik bir hayat…
Aradığını beklerken, kendine söylediğin her kelimenin,
aynada karşılığı olduğunu sanırsın.
Ve bir bakmışsın, seni seven, senden daha güzeli yok bu dünyada.
İşte bu yüzden, bazen susmak, bazen eşlik etmek,
ama çoğu zaman gözünü kapatmak gerekir.
Çünkü karşındaki her zaman bir maske takar
ve o maskenin ardını sadece içinde görebilirsin.
Kelimelerin arasında, gülümsemede veya yazılarında.
Ya da sadece dudaklarında…
Çoğu zaman, gerçek insan için,
insan olabilmenin şartıdır çünkü,
dinlemek ve saygı göstermek.
Yoksa nasıl tanıyacaksın ki onu.
Herkes mavi gözlü, uzun saçlı, kaslı ya da diri göğüslü değil.
Bazen koca burunlu bir aptal, bazen şişko bir deli.
Hayal dünyasında herkes güzel.
Ama gerçek dünyada herkes farklı.
Ve belkide aradığı sen…
Belkide…
-Sen:
Ah, birileri için gerçek aşkız ama gerçek aşk dediklerimiz için hiçbir şey.
Ne garip…