Kısa bir hikaye Şiiri - Oya Erzurumlu

Kapıdan içeri yorgun girdi adam, üzerindeki yağmurluğu kapının girişindeki boyası yıpranmış sandalyenin üzerine bıraktı, önce mutfağa yöneldi karnı açtı bütün gün hiçbir şey yemeye fırsatı olmamıştı ama canı istemedi yolunu değiştirip salona yöneldi penceresinin önündeki koltuğa oturdu dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu dışarıda tek tük insan kalmıştı, yağmurun altında bekleyen mavi şemsiyeli kadını gördü, uzun süre izledi onu, ne taksiye, ne dolmuşa ne de otobüse biniyordu, sadece yağmurun altında öylece bekliyordu.Adam onu izlemeye devam etti yorgun aklı düşünmesine engel oluyordu, uzun bir süre daha izlemeye devam etti
“neden orada öylece bekliyordu ki”
“belli ki bir yere gitmeyeceksin”
“ağlıyor musun yoksa?”
ve adam yazmaya başladı hikayesini “mavi şemsiyeli kadın” başlığını yazdı, kalemi elinden bıraktı, yağmurluğunu alıp hızla evden dışarı fırladı kadın girmesin diye dua ediyordu. Kadın oradaydı adamı görünce gözünden akan yaşa engel olamadı adam konuşmak istedi ama doğru kelimeleri bulamadı
“neden?” diye sorabildi sadece
kadın gözleri dolu adama baktı
“seni bekliyordum” dedi
“bir yıldır her gün!! sadece bu gün elimdeki şemsiye seni bana getirdi
“çünkü sen maviyi çok seversin”
adam şaşkınlık içinde iyice tutuldu..bir hikaye daha başlıyordu.