Kış gelir döker yapraklarını dallar
Bahar gelir yaz gelir yeşillenir renklenir ağaçlar
Bir gerçek var ki hiç silinmez görüntüden
Ne yaz ne kış döndüremez rengini yeşillikten...
..
Hey! Ağaç sen eli kolu bağlı kaçamaz felçli bir konumda
Ben ise kör duymaz kaçamaz konuşamaz tam lalında
Ve sen lazım olduğunda döker elbiseyi çıplak göğüs gerer kış soğuğuna zemheriye
Ve üstüne üstlük yine bir şey yapamazsın gelip üstüne pisleyen serseriye
Meyveni yer meçhuller, yetiştirenler yemez sen trene bakar gibi bakarsın acılarla yazın
Hele etrafında kesilen çimlerin sana oh dedirten anlarıdır uçtuğunda kazın
Ya o dere kenarında rüzgarlarla dans eden kıvırıp düşen yeşil renkli sazın
Hey! Ağaç sen benden iyisin ne yazın tat alırım nede kış sakın deme neme lazım...
..
Madem sen ben oldun; ben de sen oldum
Yaz geldi yandım,kış geldi yağanlarla soğudum
Gittiğini duyunca kış zamherisinde bile kavruldum
Bu kadar canla başla hayat içinde yokoldum...
Yürüdüm yoruldum durgun ağaçlara sokuldum
Ağaç kol kanatlarına tünedim sanki yuvasız kuş oldum
Ağaçlar içinde ağaç gibi kaldım; ağaç oldum
Senin yokluğuna alışamadım bende insanlıktan çıktım; yok oldum...
..
Topladım bütün mevsim dağlardan odamdadır tüm rengarenk çiçekler
Yıllardır kuru olarak hepside kış köşemde; baş köşemdeler
Nice günler mevsimler geçse, ilk veya son olsa baharlar düşsede cemreler
Hepside bir dağdan kokularını renklerini hem ağlar hem gizlerler...
..
