Kış zor iştir -Anadolu'da Şiiri - Naki Baki

Mahap uyanık biriydi,elli yaşında
Bir baba dostu vardı -köyün dışında
Özleyip durduğu dostuna gidip
Misafir kalmıştı arkadaşında

Nüktedandı,çok severdi şakayı
Bırakmazdı bir tuttuğu yakayı
Eninde sonunda pundunu bulur
Göre göre yuttururdu zokayı

Komşular başına tüm üşüştüler
Neşeden -gülmekten halsiz düştüler
Hanedandı -gözü boldu dostunun
Geç vakte kadar da yedi -içtiler

Kar -tipi -fırtına,bir beter kıştı
Gece kör uykuda mahap sıkıştı
İbriğin yerini biliyordu ya
Alır-almaz hemen kapıya koştu

Üstünde beyaz donu -göyneği vardı
Kapının kös'ünü yana aktardı
Gıttır Hırlayarak kesti eşiği
İt'in azmanı bu -eşşek kadardı

Mahap hoşt dedikçe köpekte azdı
Gıttır huysuzlandı -karları kazdı
Mahap kösü takıp -kaçtı içeri
Gaz lambası yanan odaya sızdı

Baktı ki beşik var -hemen yokladı
Bir bez bulup odasında hakladı
Marifetini iyice sardı o beze
Kundağın altına koyup -sakladı

Erkenden uyandı - hane'nin er'i
Baktı ki bir koku var -berbat içeri
Misafir kalkmadan hallolmalıydı
Temizletti köşe bucak -her yeri

Mahap kurnaz -çıkarmadı gık'ını
Kaynana arayıp buldu çıkın'ı
Adam 'nedir dedi bu çıkın böyle'
Sus bey 'dedi' bebe yapmış ık'ını

Bu nasıl bebekti -bu nasıl çıkı
Kendinden büyükmü -bebeğin ık'ı
Kayıp edin mahap sakın görmesin,
Duymasın -dilini tutamaz sıkı

Mahap usulcacık yorganı açtı
Bastı kahkahayı -dalgayı geçti
Sen dedi git te o itine bir sor
O çocuk o boku ne için sıçtı...