Kış Ve Gece Şiiri - Mahir Kılıçoğlu

Kış gelince üşür gökyüzü
Hüzne kor geceyi gündüzü
Uzun geceler sırlar özü
Soğukta titrer diye yaprak
Böğründe saklar onu toprak

Kuşlar gibi siner aşıklar
Ekmek olur yeşil başaklar
Geceyi beklerken ışıklar
Gönüller kederle harlandı
Çile gecelerde korlandı

Sıra sıra dizili evler
Her birinde ayrı peşrevler
Sabrı pişirir de alevler
Acıyı yürekte dindirir
Yeni umutlar biriktirir

Gün uyanmadan bitmez gece
Çocuklara okul bir bilmece
Onlar uyanır günden önce
Yükü ağır yorgun çocuklar
İstikbale dargın çocuklar

Ekmek peşindedir emekçi
Köşede tabıldot yemekçi
Simitçide çay içer bekçi
Analar var düşmüş yollara
Hasret kızlara oğullara