Kış uykusundan uyanan böcekler gibiyim.
Sanki aylarca kuytularda uyumuşum.
Bir kış kadar olmasada ininde dinlenmiş.
Kraker gibi kırılgan kemiklerim bile güçlenmiş.
Gerinerek bakıyorum doğaya,çiçeklere.
Şimdilik miskinim, bütün işlerden kaçıyorum.
İçimdeki sıkıntılar göçmüş başka yere...
Hüznü de en uzak tatile gönderiyorum..
Ama bilmiyorum bu yolculuk nereye?
Nerede biter bu keşmekeş bu ömür..
Daha kaç kış uykusu görür bu beden.
Böcekler kadar özgür ve düşünmeden…
Kayıt Tarihi : 26.4.2009 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
evcil olanların hepsinde yaşanır böyle şeyler.
Şiir güzel.Baharın uyanışını böyle de anlatmak mümkün yani...
TÜM YORUMLAR (6)