İçeriden bile buz tutmaya başlayan camların ardından seyrediyorum...
Buralarda mutlaka bacasından duman tüten bir ev olmalıydı diyorum...
Ve bu sessizlikte bir ses olmalı., altı buz tutmuş kar üstünde
kurt adımları...
Sonra dağların eteklerinde yol alan bir tren sesi gelmeliydi kulağıma...
Bütün geleceğimi taşıdığı ve söyleyemediklerimi sakladıklarıyla ...
Boş kompartımanları ve vagonları ile yarınlara yol alıyormuş gibi...
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Dağ başında kış ayazı ve yakamoz... İçimi hem ısıtan hem üşüten şiir.
Her zaman ki güzelliğinde...
Sevgi ve saygılarımla..
Her kelimesi ile içimizi ısıtan eserinizi okurken insan olmanın en derin hazzını hissettim üstadım. Tek kelime ile eşsiz bir eser ortaya çıkaran kıymetli kaleminiz daim olsun.Sevgi , saygı ve esenlikle...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta