Kış Masalları III Vur Sırtına

“-de ona gelecez
arkadaşdan çıkdı nere geldi
madem arkadaşlıkdan çıkdı
…….
dilkinin biri ayıynan arkadaş olmuş
hadi demiş,
“-falan yerdeki bağdan üzüm yeyelim”
oyusa bağcı illallah çekmiş dilkinin elinden
yakalasam bi deye bakıp duruymuş

bunnar bağa dalmışlar
işdahlı işdahlı yeyip durukana
dilki gurnaz tabi,
bi yandan yeyo
bi yandan da, bağcıyı tığlayo,
bi bakıyo ki
bağın sahabı aşşa yandan gelip geli
hemen durnunun deliklerine
iki üzüm sokuyo

“-ayı arkadaş valla benim garnım doydu”
“-ne zaman len”
“-baksana burnumdan gelesiye yedim
hinci senin garnını doyurmanı beklesem
yola çıkdık mı
sen beni beklemezsin eyisimi ben
yavaş yavaş yola düzüleyin”
Ayı da“-eyi madem
ben ıçcık daha yeyen geleyin” deyo

dilki; yokarıya çıkıyo,
menzilden gurtulunca basıyo yaygarayı
“-yetişin! bağda üzüm kalmayo! ,
üzüm galmayoooo”
tabi bağın sahabı yetişiyo
basıyo ayıya köteği
dilki ver yansın ediyo
“-vur sırtına,
bire ğidi vur sırtına! ”

ayı dayakdan güç-bela yırtıyo
bi ğün yakalayo bunu
“-len………!
gel bakayın buruya
üzümcünün geldiğini gördün de
bana neye habar etmedin
“-len ben öyle
üzümcü geliyo,
üzümcü geliyo deye bağırdım ya”

“-vur sırtına vur sırtına deyodun ya”
“-sen yannış annamışsın arkadaş
sırta gaç, bireğidi sırta gaç
deye bağırıyodum sana” demiş