Kış İle Yaz Şiiri - Özge Ünal 2

Kış ile yaz geceyle gündüz arasındaki çizgilerde dolaşsam da
göremiyorum buaralar seni
Ben yazken kışdaymışsın sen
Ben uyandığımda sen uykuda
derin bir kuyuya inmişsin
Ve bunun tam tersi seyrediyordu benim için
Anlaşılması güç insanoğlunun bulamadığı derde deva arıyordum ben.
yağmurlar yağdığında bilmekteydim yüzünü güneşe döndürdüğünü
Ellerinin ısısndığını ama güneşten
Gözlerimden yağmur taneleri geçiyor şuaralar
geçişe engel olamıyor bu beden
durdurmak istiyor ama bir volkan patlamasına benziyor toplanışları
Bu yağmurlar bir arada kalamıyormuş meğer
Durun diyorum dinlemiyorlar
İllaki gidecekler akıp gidecekler
Onlar da birçokları gibi gidecekler
İlk defa acımı azaltan bi ayrılık bu
acıyı söken derinlerden …
bedendeki kurşun misali içerde kalsa ayrı çıkartmak istesen ayrı acı
içimi rahatlatansa bilirim bu acı güneşi yeniden görmek içindir
bu acı bu yağmur bu gece güneşe sıcaklık vermek içindir ve aydınlatmak için göğü
dereler daha coşkulu aksın diye gidiyor yağmurlar benden
Bunun bilmek huzura kavuşturur beni
bunu bilmek biraz olsun nefes aldırır ruhuma
ve sonunda görceğim göğü hayalederim ben
o zaman üzmemek için sessizce ayrılan damlalara seslenirim
gidin derim
gidin ki
çoşturun dereleri