Kış Hatıraları Şiiri - Yusuf Can Berk

Kar kristallerinin parıldadığı bir sabah
Ben yine hatırlarım çocukluğumu
Karlara dokunduğumda buz tutan ellerim
Nefesimle buğulanmış pencerem
Ve ben bu kez beyaz bir yalnızlık içindeyim
Ağaçların yapraklarının üstündeki karlar
Rüzgarın ıslığı ve beni saran battaniye
Sunuyor bana sessiz bir şenlik
Ayak izlerim kalırdı karların üstünde
Bir de üzerine bıraktığım hüzünlerim
Kardan adam yapardım
Gözleri kömürden, burnu havuçtan
Gülüşünü çok severdim, bana benzerdi
Eriyene kadar gülümserdi çünkü
Kısa ve öz
Bana anlatılan hikâyeler geldi aklıma
Kışın hatırına hep güzel sonla biterdi
Belki de sobanın sıcaklığı ısıtırdı
Bacadan tüten duman
Zamanı alıp götürüyormuş
Bir daha geri dönmeyecek günlerimi