Kış Güzeli Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Çay içmenin manasının olduğu günler.
'İçim ısındı'' deyip, köşelere ayrıldığımız günler.
Deniz mahsüllerinin tadının,
Yağmur damlalarının tıpırtılarıyla seviştiği günler.
Belki de bu serserinin,
En efendi olduğu günler...
Sevdiğim günler...

Öyle bir kıştı ki bu geçen kış;
Üşümeye bahane ararsın,
Bir şeylerin ısıttığını hissetmek için.
Ya da gerçekten üşürsün,
Boğazlı kazakları giymek için.
Sevmek için...
En güzel zaman değil mi kış sevmek için?
''Sevmenin zamanı mı olur?'' deme...
Benim yaşadığım kışı yaşasaydın eğer,
Yaza sövmek çok sebep bulurdun.
Filmlerde hep fırtınalar ayrılıktır ya hani...
Gerçekte yazdır ayrılığın mevsimi...
Kışın ayrılığı bile güzeldir...
''Ayrılık güzel olur mu hiç?'' deme...
Benim yaşadığım ayrılığı yaşasaydın,
Silmeye çok sebep bulurdun önceki ayrılıklarını.

Öyle bir iki haftaydı ki;
Bir kışa bedel...
Çünkü bir kış boyunca,
Sadece o iki haftayı düşünürsün.
Öyle düşünürsün ki;
Yaz gelir, sen hala üşürsün.

Bazı zamanlar çok hızlı geçiyor.
Çünkü güzel olanları çok düşünüyoruz...
Ondan...
Kahpe zaman durur mu?
Bakıyor ki güzel,
Hemen koşmaya başlıyor süratle.
Belki de o da başka bir güzele koşuyordur.
Kim bilir?
Durduk yere de zamanı taşlamayalım şimdi...
Gerçi benim yanımdayken bulmuştuk bir güzeli...
Ne diye bu kadar hızlı geçti bilmem.
Onun için daha güzeli varmış demek ki...

Öyle bir kıştı ki;
Hem iyi geldim, hem iyi geldi bana...
Ayrılık önemli kılıyor,
Çoğu ''varken kıymeti bilinmeyeni...''
Ama yeniden söylüyorum,
Öyle bir kıştı ki;
Varken de kıymetliydi,
Yokken de kıymetliydi o kıymetli olan...
Belki o bile anlamıyordur şu an neyden bahsettiğimi...
Aynı değildi çünkü kulvarlarımız.
Farklıydı alyuvarlarımız.
Kana yeşil rengini veren maddelerimiz farklıydı.
Onun gözlerineydi kanının isyanı,
Benimki isyan bile değildi.
Direkt ona vurgundum.
O isyandan beslendim.
Ondandır kanımın yeşil rengi.
''Hiç yeşil kan olur mu?'' diye sorma...
Sorma işte...
Cevap bulamamaya çok sebep bulursun.

Öyle bir kıştı işte...
Geldi geçti...
Geçen kış beni seçti...
Gelen kış kimi seçtiyse,
Vay haline...
Çünkü;
Hiçbir zaman bir daha o kışı bulamayacak...