Kış Geçmeden Yeşermez Bahar

I.
Bir kişi eksik uyandık yine bu sabah
Bir çift ayakkabı daha kondu kapı önlerine
Bir kişi daha azaldı beklediğin kuyruktan
Bir muhabbet daha azaldı demli çayımızdan
Soframızdan bir tabak
Yollarımızdan bir ayak izi
Dünyamızdan bir soluk

II.
Bizler o yaşlı çınarın yapraklarıydık
Rüzgarın her sert esişinde
Savrulan birer birer
Ve her bahar sabahı
Yeni yeşiller doğurtan

Dallarında yenilendikçe hayat
Varoluşun içinde bir sır olarak kalacak ilelebet
Bu başlangıç ve son

Sevinç ve hüzün...
Birbirinin yüzüne hasret
İki kardeştir

Her ölüm bir hayat doğurur
Her yitişte bir varoluş saklıdır
Her sonda bir başlangıç
Ve Gece bitmeden doğmaz güneş

Şunu bil ki
Kış geçmeden yeşermez bahar...

25 Ocak 2003
22: 02