Kış Çayı Şiiri - Fatih Onaydın

bazen söze ortadan başlamak gerekiyor
bir taze heyecan gibi keskin ve çarçabuk
ve bazen,
boş verip yaşlılıkla beyaz saç palavralarını
insan yalnızca bir ninniyle, avunabiliyor
tuhaf
bazıları var ki,
her şeyi cür'etkârcasına çok biliyor
ne kadarını taşıyabileceğini dahi bilmeden çok
bu yüzden ki cehalet eşit dağılmıyor
tıpkı paranın adaletsizliği gibi
bir yanda taşarken, öte yanda hiç yok
ne bileyim öyle işte,
artık beklemenin de tadını kaçırdılar
şimdinin trenleri pek bir dakik
kavuşmalar desen
hepsi ona göre
bizi sevgisizliğe sanırım böyle böyle alıştırdılar
ah be koca kadın,
kalbim bir şeyler istiyor ama bu seferki başka
nasıl desem
bir yokuş gerek içimdeki düzlüklere sanki
biraz eğim,
birazcık bilindik fizik, azıcık yerçekimi hani
dedim ya bu seferki başka
belki de şu popüler salgına aşerdim:
Aşka
neyse
çok konuştuk gene
hava esmeye başladı, anlaşılan kış geliyor
gidip bir çay demleyelim kendimize
zaten halimizden
şimdilik bir tek o cefakar anlıyor.