Kış Şiiri - Seyrani Göl

Kar ağır ağır iner,
kırık dökük çatılara;
her tanesi, gökyüzünden düşen
küçük bir sessizlik taşır.

Ağaçlar çıplak,
dallarında donmuş eski bir hüzün.
Rüzgâr, sanki unuttuğum bir masalı
yeniden hatırlatır gibi
dolaşır sokak aralarında.

Kaldırımlar beyaza bürünmüş;
adımlarım, boşluğun içine çoğalır.
Bir çocukluk gülüşü
cam buğusuna sinmiş gibi
donar içimde zaman.

Kış, sessiz bir ağıt söyler:
Geçmişin ayak izlerini örterken
insana usulca fısıldar:
Bazen en derin sessizlik
içimizdeki sıcaklığı uyandırır.

Ve kar,
tekrar doldurur gözlerimi;
her şey buz kesmiş olsa da
hatıraların bıraktığı o sıcaklık
asla erimez.
S.GÖL