Kırşehir'de Seni Sevmek Şiiri - Kağan İş ...

çocukluğumun evden kaçmışlığı
bütün bir ömrü harcadığım bir anlık
sokaklar çeldi hep aklımı
zulamdaki bekar evinde büyük bardaklı çay buğusu
Kırşehir'de kar yağıyorsa
serçelere bakıp üşümek olur tek görevim
üşümeyi paylaşmak
o gün asla okul yok
asla bulutlu aşkı düşünmek
Kırşehir buzdan bir kafes ikimizde

balkonlara saçılmış ekmek kırıntıları
kapladı tüm ömrümü eksiksiz
ve havalar hâlâ soğuk
ayak parmaklarıma iğneler batıyor
şimdi yalnız
bir serçeler
bir ben üşüyorum
bir de seni düşlemek kaldı
bana ve serçelere
göçsüz
ve aynı şehirde kalarak

Kırşehir demek
pencerelerin buğusunda
yumuşacık ağlamak demek
kömür karası bulaşığı ellerdeki
bir hoh ılıklığı sen Kırşehir
Kırşehir demek
bozkır sarhoşu gecelerde
sessizlikle sevişmek demek
tevekkül içinde ve taşra zamanıyla
camları buz buz çiçek çiçek bakışlı

bugün kömürlüğe ben inmeyeceğim anne
çaydanlığı koyma sobaya
ben Kırşehir'de yitik bir sarı saçlı oğlan çocuğu
çocuk aşkım kıvırcık saçlı mis nefesli
bekliyor beni
kara rağmen
kar sessizliğine

Kırşehir'in çeşmelerinden seni çektim içime
damarlarımdaki bu kan kan değil
Kırşehir'in ırmakları
yüreğimde diken gibi bir ürperti
bu Kırşehir'in kavak ağaçları

Kırşehir'den ayrıldım ayrılalı
yüreğim alışkın tüm ayrılıklara

istemem dünyayı
Kırşehir'de sevmek yeter bana