Kirpiklerinden Urgan Yaptım özlemle

Kirpiklerinden Urgan Yaptım
Özlemle

Gözlerinle gör diye,
Gözyaşlarımı içime akıttım sessizce,
Bir çığlık olup boğazımda düğümlendim.
Kirpiklerinden urgan yaptım kendime,
Her gece biraz daha sarkıttım kalbime.

Sen uyuduğunda kalbine düşerim diye
Yıldızlarla fısıldaştım,
Ay’a aşkı anlattım suskunluğumla.
Belki düşerim, kim bilir?
Belki de çoktan düştüm gözbebeklerine…

Özlem…
Adını her andığımda
Zaman duruyor içimde,
Ve senin olmadığın anlar,
Bir ömre bedel oluyor, inceden içeri.

Sana sarılmak,
Bir çocuğun kışta ateşe sarılması gibi,
Yandığım hâlde vazgeçemediğim tek masal…
Sensizlik büyürken içimde,
Ben küçülerek sana yaklaşıyorum,
Her gece biraz daha eksilerek.

Ne zaman rüzgar esse adını getiriyor,
Her esinti bir hatıran,
Her hatıra bir kırık…
Ben seni yaşamadım sevgili,
Ben seni bekledim.
Sabahlara kadar bekledim.

Özledim seni.
Bir deniz, susuzluğu ne kadar özlerse,
Bir dağ, göğe ne kadar âşıksa,
Ben de seni o kadar değil,
Ondan da fazla özledim.