Kırmızı Renkte Şiiri - Kerim Özkara

Odamdaydım…
Ayak sesleri duydum, sen olmanı ümit ettim.
Senden önce kokun girince odaya sen olduğunu anladım.
Kafamı kapıya doğru çevirdim, bulanık görüyordum.
Ne oldu anlamadım…
Bana bir şeyler söylerken,
Önce sesin gitti, sonra birden hava karardı.
Mutluydum, yanımdaydın ve elimi tutuyordun.
Seni seviyorum demek için bütün gücümü toplamıştım ki:
Birden yüzüme düşen yaşla irkildim…
Ve dudaklarımdan süzüldü kelimeler
Seni seviyorum diye
Ama kırmızı renkte…