Kırmızı İskarpin Şiiri - Nilgün Baştuğ

camekânda seyreylediğim
kırmızı rugan İskarpin
o günleri bana geri verir misin

hepinizi alacak param var
ya çocukluğum
onun için kumbaraya
daha kaç para atmalıyım

kime evlatlık versem almaz bu hüznü
öylesine yetim
dingin bir denizin ortasında
en sığ nokta

iklimler bir biri ardına değişirken
bir serzeniş ile fısıldıyor kulaklarıma rüzgâr
bu sonbahar
çetin

mazgallara doğru akan yağmur
süpürdüğün ayak izleri
siliniyor mu sahi sokaklardan
ve kaç siluet yuttu bu şehir

sokakta boğaz tokluğuna insanlık dilenen teyze
manevra kâbiliyeti kalmadı yüreğimin
sarıdan bozma minderde yer aç bana da
çocukluğumu dileneceğim.