Kırmızı halı (mektup)

Ne kadar masum özlenmişi eskiden gelenin.
Yaşanmamış bir hayatın sürülmemişliği gibi ham bir topraktım
ona bakarken. Gözlerinde saklanmış hüznünde üzüldüm.
Yakışmıyordu hüzün, belki de yakışıyordu her şeyde olduğu gibi.
Ama hüznün kabalığının ona dokunmasına dayanamamıştım.
Kalabalık aklının kenarına sığınmış kimsesiz gibi baktım uzunca.
Ne kadar da güzeldi. Nerdeyse unutmuştum.
İlk defa bir şeyi hatırladığım için bu kadar sevindim.
İstanbul İstanbul olmuştu şimdi sanki.
İstanbul'a bir de gözlerinden bakabilseydiniz eğer
işte o zaman dediğimden yukarı tırmanırdınız siz de merakla.
Merakla hayran kalırdınız. İstanbul bir başka güzel olurdu
Ankara bakışlı gözlerinde..
Hüznü de ordan getirmişti sanki.
Sanki yolluk koymuşlar da uğurlamışlar gibi; hüznü içimde hançer sızısı...
Dudaklarından dökülen şefkatli sözleriyle ilk kez tanışmıştım ben de.
Acelesi olmayan yorgun bir yolcuydu.
Ben onu bekleyen son istasyonu...
İstasyon sessizliği gibi heyecanla seyrediyordum.
Beklediğim yerde sessizliğimi yarsın diye,
gelsin diye ve insin yüreğinden yüreğime.
Etraftaki bakışlardan rahatsız olmasam
gözlerimi gözlerinde öldürecektim.
Uzunca saçlarına yaslanmış yürüyordu yorgun hüznüyle.
Neşeyi çağrıştırmak ister gibi üflüyordu sanki yelkenine.
Okyanus kokulu okyanus tadında şiir derinliğindeydi.
Ne kadar güzeldi ona bakmak, ne kadar da güzeldi onunla olmak
Mükemmelliğin ötesinden düşmüş bir masum hayaldi.
Rüya bahçeli sancılarımın doğmuş bebeği gibi narin.
Ne kadar da güzeldi, onun gözlerinden seyretmek İstanbul'u
Ne kadar güzeldi onda Aşk
Gül kokulu hasret treni gibi salınışı yolcularken,
Hüznün tablolaştığı İstanbul kokulu gözleriyle geceye alışı beni
Nasıl naatlar dizsem ki, dizsem de anlatabilsem duruşunu bendeki.
Nasıl anlatabilsem eşsiz güzelliğini, nasıl, nasıl...
Durulmuş suyunda gezinen balık gibiyim usulca ve ürkek
Kırık bir kandil misali yerde serilmiş yangınımla,
Aşk kokan şiirinde kayboldum. Gözlerinde yokoldum.
Yeniden doğdum...

Genc_Sair