Kırmızı gurur sermiştim gidişine

Çakıllar incitmesin diye ayaklarının pürüzsüzlüğünü.
Kırmızı gurur sermiştim gidişine.
Üşüyeceğimi bilmiştin de, yine de çekmiştin ağırlığını üzerimden.
Sonra uzaklaşırken yanmıştım ardından.
Bir çakımlık veda da tutuşmuştum da,
Ardına dönü...şünde sönmüştüm yine.
Yorgun argın bakışlarına gizlediğin ihanetlerle,
Teninde cirit atan başka kadının tiz kokusuyla gelmiştin.
Üzerinde unuttuğum saç tellerimin kumrallığını
Başka çarşaflara bağışlayıp da gelmiştin.
Son kez dokunayım dedim.
Son kez gururlansın aşk dediğim hislerim.
Parmak uçlarım dokunuşlarla sızladı.
Sızladı sızlamasına da,
Ben yinede mahrum bırakamadım o huzurdan ellerimi.
Sonra o eller tutamadı gidişini.
Gözlerim miyoptu, bakışlarım uzaklara kadar eşlik edemedi.
Ucuz bir ayakkabı bağı gibi bağlanamadım ayaklarına.
Bağışla dedin giderken,
Bağışlamadım.
Söylesene seni bir başkasına nasıl bağışlardım?
Cümlesini kaybetmiş bir soru işaretinin yetimliğiyle kalakaldım.
Cevaplayamadın kal dediğimde kalamayışlarının sebebini.
Önemsizce düştüm satırların çizgilerinde sürüklenerek.
Bu yolun çıkmazları bile vazgeçişti.
Şimdi gidebilirsin. Benden sana izin.
Bir tek yüreğime düşsün izin…