Kırmızı gülün çiğleri Şiiri - Dağlar Özügüç

Kırmızı gülün çiğleri
Düşünce dolgun dudaklara
Sevdalı yürekler kabarırdı
Yılgın gurbet akşamlarında
Yağmur damlaları can suyu
Dalında serpilen yeşil yapraklara
Biz bu gün dost yarasından
Şefkate muhtaç yatıyorsak
Neylesin dalında savrulan biçare yaprak

Görüyorsun işte bu alemde
Herşey başkalarının yargısına tutsak
Bu gidişle orta yerde yazık olacak
El değmemiş o emsalsiz hayallere
Yaşanması mümkün olanı bile yaşayamadık
Boşa geçti günlerimiz ne yazık
O kadar çok yara var ki unutulacak
Belki zaman bir vesile affettirebilir
Ama bu yara hiç unutulmayacak

Gönül gözü ile görenler
Çaredir yetim sevdalara
Yürekten yaralayan o nazlı yare
Seven ilk günden hem aşinadır hemde pervane
Mum ışığında parlayan yüzlerde
Işıldayan o gözleri unutmak çok zordur
Gözünü kapatınca ilk gördüğün de odur
Derler ki gözler aşkın mührüdür
Belkide aşığın unutamadığı şeyde budur