Kırmızı Gülüm Şiiri - Yunus Kulak

“Nefesin kan kokuyor” dedin
Dudakların kan rengi
Ama sesimi duydun
Uzanıp kopardın kırmızı gülümü…
Avuçladın ve burnuna götürdün
Yumuşacık bir kelebek kanadı gibi pürüzsüz,
Yumuşacık…

“Nefesin kan kokuyor” dedin
Dudaklarında yine kan rengi
Ama yine sesimi duydun
Yine uzanıp kopardın, gördüğün
Bu en güzel kırmızı gülü…
Avuçlayıp yine gönlüne götürdün,
Yine göğsüne yatırdın
Gönlümün sen kokması için…

Çünkü sendin karşımda, sen
Sesim gül olup çıkıyordu içimden
Sesim gül olup açıyordu
Ve gül olup dökülüyordu avuçlarıma yaprak yaprak…
Halbuki, kan rengi bir tomurcuk gibiydi ağzım
Sımsıkı ama kapalı…
Ve açıldıkça yepyeni bir gül geliyordu sana…
“Benim için” diyordun, yeni bir gülü çekip alıyordun
Ve yeni bir gülü alıyordun, içimden dikensiz
Üstelik yumuşacıktı yaprakları değil mi?