Kırmızı elmalar çizerim düşlerime

en serin seher rüzgarlarından
bir dünya kurarım her sabah
yarısı adem
yarısı havva
yarısı çöl
yarısı leyla

krizantemlerden bir demet sunarım
az da olsa gün ışığının simetrik düşlerine
çiçek açmış bir elma ağacının yanı başında
kırmızı elmalar çizerim düşlerime
yaprakları yeşil yeşil

gölgenin en koyulaştığı yerde
bir varmış
bir yokmuşlar

gecenin ardında bekleyen ışık
ruhumu sallar durur
yer çökmedikçe gökler yarılmadıkça
elma kokusundan ayrılmadıkça
küsmedikçe mor salkımlı üzüm asmaları
binlerce şafak dokunur parmak uçlarıma

taze resimler çerçevelenir
okşar saçlarımı hayal –meyal şeyler

ince bir yağmura yakalanır sokak
bir hayalet dolaşır en tenhalarda
her şeyin her yere karıştığı
bir eski zaman öyküsü peydahlanır
içli şarkılar kadar ıslak
gurbete adanmış türküler kadar yanık

sıcak bir sancı yürür yüreğime
dudaklarımda acı bir tebessüm

aklım karıncalanır
çok sayıda elma ağacına kırağı vurur
baştan aşağı buz keser toprak
su damlaları serpilir üzerime
buzlara çarpıp çarpıp

ölü elma çiçekleri görürüm sokak köşelerinde
duvar diplerine bırakılmış
darmadağın olur gönül zembereğim
çığlığın bin isyan çağlayanına dönüştüğü yerde

titreyen zembillerde
elma ölüleri

hey…
alaca suretlerin hoyratça tırmaladığı loş kentler
karanlığa bulanan akşamların aldırışsız geçişleri
uzatın ellerinizi
elma kokan gecelerin koynuna

nefes nefes
ısınsın elleriniz

redfer