"KIRMIZI ELBİSE"
O gece rüzgar çok sertti.
Percereler zangır zangır titrerken,
İçerde sessiz bir kadın vardı,
Adı “Zehra”.
Kırmızı bir elbise giydiği o geceyi unutmuyordu.
O elbiseyle koşmuştu yokuş yukarı.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Zehra boşuna üzülmesin. Yusuf onu sevmiyormuş bence. Yoksa Zehra'nın anasını babasını da sevdiğini düşünebilirdi. Onları yok saymak istemezdi. Hatırlarını düşünürdü.
Haklı olabilirsiniz bu arada çok teşekkür ediyorum ilginiz için ??
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta