Kırmızı Bir Mendil Şiiri - İsmail Paşalı

Ne ahsın
Nede ahımı alan..
Ne yarsın..
Nede yaramı saran..
Kurumuş yaparaklar misali...
Sonbaharda gönlüme savrulan...
Ne cansın..
Nede canıma kan..
Gözlerimde yaşsın..
İçimde kapanmayan yaram...
Mendilim vardı sende..
Kokum sinmişti içine..
Verecem,al dedin mendilini
Kokun kalmasın bende..
Göz yaşlarım damlar mendilime
Ahımı,yaramı...
Canımı,cananımı sararımda
Vermem ben kokunu kimseye...
Sende,sende haklısın be
Yeni dünyanda ben yokum
Doğacak güneşin
Ben değilim..
Toprağında yeşeren filizin var senin...
Göçmen bir bulut gibiydim..
Hayatına girdim..
Rüzgarlarla birlikte...
Yağmur oldum serpildim...
Bir kırmızı mendildim...
Geri verdin..
Kırmızı bir kuşak belinde..
Seni gelin ettim...
Ömrün uzun olsun..
Sevdiğin gönlüne koyduğun...
Gözünün önünde tuttuğun kimse
Sana can olsun...
Bir mendilim kalamamışken sende
Ben nasıl kalayım yüreğinde...
Biliyorum,biliyorumda...
Yinede senden gidemiyorum..
Sen attında..
Ben seni içimden atamıyorum...
Sevdiğim dedikçe..
Her ismin geçtikçe...
İçimi içimi dağlıyorum...