Acı kırmızı bir gül goncası olmuştu dudağının kenarında.Yağmurlu bir Temmuz akşamı tüm aşklardan sürgün edilmişti.
Kaçtı...Sığınabileceği en son sokağa.Yangınlar çıkıyordu yüreğinde ve yaz yağmurları söndüremiyordu bu yangınları.
Bu şehir çoktan kaybetmişti kendini.
Çingene fallarında kısa çıkıyordu hayat çizgisi hep.
Kaçtı...Hayallerinden, di li geçmiş zamanlardan, sandığına gizlediği tüm fotoğraflardan kaçtı.
Dizlerinin üzerine yığıldı en sonunda yabancı.
Acı kırmızı bir gül goncası olmuştu dudağının kenarında.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta