Bir çift ayakkabım vardı benim…
Üzerinde yüzen kırmızı balıklarla
Önce vitrinde çocuk gözlerle, imrenerek izlediğim.
Sonrada başucumda bulduğum.
Denizden ayakkabılar derdim içimden.
Kaç kez yastığımdaki denizde sabahladı kırmızı balıkları
Yürüdüğüm de denizler yürürdü benimle.
Kaç gece balık gözlerle uyudum..
Kaç gece yüzdüm o balıklarla siyah düş denizlerimde
Annemin saçları henüz ağarmamış
Babamın geniş omuzları
Henüz yerçekimine yenilmemişti.
İki, sıkı belikli…
Dünyayı tanımaya uğraşan..
Kız çocuğu iken
Gençlikleri başlarına bela ablalarım..
Saçlarımı tarayıp özlemlerini,
Hayatını ören annem.
Saçlarımı koklayan babam…
Gölgesi ağır, sevgisi içimde kalan ağabeyim…
Kırmızı balıkları olan, ayakkabılarımı kaybettim…..
Denizleri çekildi.. siyah zemini kaldı elimde…
Siyah da olsa, ne olur tutun ağabeyim
Daha.. daha seni ne kadar çok sevdiğimi söyleyemedim….!
18 Nisan 2008………
Yıldız ÖzdemirKayıt Tarihi : 27.6.2008 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Denizleri çekildi.. siyah zemini kaldı elimde…
Siyah da olsa, ne olur tutun ağabeyim
Daha.. daha seni ne kadar çok sevdiğimi söyleyemedim….!
hüzün ve yüreğin acıdığı an inceden ve derinden...
müthiş bir tema ve anlatım...
gözlerin buğulaşmasına yol açan nefis çalışma...
selam ve saygılarımla kutlarım...
TÜM YORUMLAR (4)