Kırmızı Balıklar Şiiri - Hasan Arpaci

Bir ilk bahar akşamı,
Kara saban ardın da,
Bereket saçıyorum.
Güneş küs gibi,
Ufuktan gizli gizli bakıyor,
Külüstür otobüs gibi.

Kömüşler yorgun,
Kalbim yücelere vurgun.
Anlamam çok ama,
Islıkla bir türkü tutturmuşum,
Devrez bir yanda,
Ben bir yanda,
Gönlüm yangınlarda.
Sanki,
Doğaya aşık olmuşum,
Kaderime doğru koşuyorum.

Bir yaz akşamı,
Dağdan inerken,
Çalılıklar arasından,
Sevgi yolundan,
Süzülüp geçerken,
Kenarda ki dere de,
Kırmızı balıklar yüzüyordu.

Sürüyü suya saldım,
Ve dere kenarına uzandım.
Hele birde,
Koyunlar melerken,
Kaval sesini dinlemek,
Mutluluk var ya,
İşte bu demek.

Bir sonbahar günü,
Orak biçmişim,
Deste toplamışım,
Üşümüşüm,terlemişim,yorulmuşum,
Varıp bir tarlanın köşesine kurulmuşum.
Vermişim bağrımı güneşe,
Sırtımı dağa,
Benim artık bir saatlik ağa.
Mutluyum,huzurluyum,
Bu çağımda.

Hasan Arpacı,1974,Ortalıca,Tosya