Tam kapılar kapanıyordu ki
Kırmızı'nın sesi yükseldi kalabalıktan
"Beni de alın"
Çaresiz bir haykırıştı bu
Onu göremiyordum
Uzaktan duyuyordum
Tanıyordum sesini
Öylesine kalın, ürpertici...
Başka kimsede olamazdı böyle bir ses
İri yarı bedeni enik gibi ufalmıştı kalabalıkta
Adını aldığı gömleğinin gülü göz kırptı
Ufak bir açı da olsa
Gülü görememek ne mümkün
Ne güzel bir an onu böyle çaresiz görmek
Zıpladı Kırmızı, büyümek istedi koyu kalabalıkta
Artık ne kadar alçaldıysa çevresindekilerle
Ya görmek istemiyordum ya da gözümden düşmüştü
Derken kapandı kapılar
Kırmızı'nın ve kalabalığın yüzüne
Onu bir daha göremeyecek
Hissedemeyecek olmak
Acı doluydu
Bir o kadar da güzel
Yarayı kaşımak gibi olsa bu
Haz alıyordum
Sanki Ying Yang'in parçalanışı
Sanki mahvoluşun başlangıcı
Yani çok güzeldi
Sana anlatamayacağım artık
Anlatamayacağım artık heveslerimi
Ve artık yoksun zihnimin köşelerinde
Sana çıkan yollar yarıldı
Açılan kapılar kapandı
Bunu iyilik olarak düşün Kırmızı
Artık bana acı veremeyecek gülünün dikeni
Beni üzemeyecek sana dokunamamak
En önemlisi ise beni kıramayacak yokluğun
Bir kadının bu denli acılı
Izdırap verici olması
Dokunmadan da olsa etlerimi yolabilmesi
Muazzam bir illüzyondu
Senin kırmızın bana acı verdi
Fakat Kırmızı'nın işi bu ya
Üzülmedim desem yalan olur
Şimdi ne sen ne de kırmızın
Kapanan kapıların ardında saklısınız
Kimsenin açamayacağı o devasa kapılar...
Arada Kırmızı zorlasa da
İri yarı bedeni ve güçlü kollarıyla
Kıracak olsa da
Ne bakışların ne de kırmızın...
Ben unuttukça güçsüzleşti
Belki de eridi, belki de...
Belki de koyulaşırdı kırmızı
Zayıflığı da yenerdi, bilinmez
Siyaha yaklaştıkça güçlenirdi
Sonra karanlığıma sızar kamufle olurdu
Her gün daha hırslı bir acıyla delerdi içimi
Bir ihtimaller silsilesi
En ilginci ise onu da yenebilirdim
Öfkemden güçlü olur mu
Sanmam
Her neyse işte
Sen ve Kırmızın yok artık
Tarihimin en can alıcı noktasında sönük bir iz
İşte sizi tanımlayan en güzel cümle
Belki de hiçliğin tanımı
Bilinmez
Kısa bir vazgeçiş
Şimdi söylenecek tek söz kaldı geriye
Elveda Kırmızı
Tarihime gömüldün
Sana söyleyeceklerim bu kadar
Artık yoksun
Kendi benliğinin yoksunluğunda hep hapissin
Hep benden uzaksın
Beni göremeyecek, bana dokunamayacaksın
En önemlisi ise
Tekrar ve tekrar bana acı veremeyeceksin
Elveda kırmızı
Samet Durakcı
Kayıt Tarihi : 10.11.2023 03:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.