Kırmızı Şiiri - Mehmet Cıngır

Kanadı kırık bir martı
Uçar,uçar,uçar;yorulur
Ve sonunda düşer yüreğimin çölüne.
Ne de çok sevinir yeşil başlı ördek,
Kavuşunca gölüne.
Bir âşık bülbül öter, öter ;feryat eder
Ve susar kavuşunca gonca gülüne.
Ben de kavuşabilirsem birgün gülüme
Razıyım ölüme.

Ben derdime her dem dert katarım,
Her gece resmini öper,yatarım.
Rüyalarımda görürüm kömür gözlerini,
Unutamam yüreğime dokunan sözlerini.
Her geçen gün büyür içimdeki ince sızı,
Gözümden dökülen yaşlar hep kırmızı.
Yüzümde acılar renksiz bir perde,
Duyan yok sessiz çığlığımı
Düştü düşeli ben bu derde.
İyi günümde yanımda olan dostlar
Bilmem ki şimdi nerde?

Saçlarım derken ağardı kaşlarım,
Dokunsan boşanacak gözyaşlarım.
Ruhumda tüter hayalin,
Yıldızlar hüznünü düşürür dağlara,
Gözyaşımı döksem yeşerir
Kurumuş bağlara…
Gün geçtikçe büyür yüreğimdeki sızı
Gözümden akan yaşlar hep kırmızı.