KIRMAYIN İNSANLARI...
Güvendiği yerden kırılınca,
Hem hayata, hem kendini bu duyguya sürükleyene,
Hem de iyi niyetine küsüyor insan.
Ve eski ben ile yeni ben arasında ki mesafe git gide açılıyor.
Küstürmeyin hayata insanları....
Döndü Dülger
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta