KIRMAYIN İNSANLARI...
Güvendiği yerden kırılınca,
Hem hayata, hem kendini bu duyguya sürükleyene,
Hem de iyi niyetine küsüyor insan.
Ve eski ben ile yeni ben arasında ki mesafe git gide açılıyor.
Küstürmeyin hayata insanları....
Döndü Dülger
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta