Kırma Gök Kızılı Yol Kanadını

Sensizlik çekilince üzerime
Damarlarımdan akıyor ateşimin lavı
Yandıkça yüreğim dev oluyor yanlızlığım
Gönül denizimde rengini ararken dalgalar
Sordukça soruyor sayfama düşen kelimer
Güneşin atışını kuçaklayan yıldızlar hecelerken seni
Suskunluğumun çaresizliğine yazıyorum adını!

Bir akşam vakti paydos etti kahkahalar
Can verdi mevsimsiz denize dalan martılar
Sardı gecemi kainat hayalimin solgunluğu
Sardı suskunluğumu
Zamanlar ötesinden haber veren ses
O ses unutmanın unutulmazlığını anlatıyor
Anlatıyor kavuşutuğunu sandığun anda kayboluşları
O ses ki, o seste ağlıyor
Ağlıyor insanlığın duygusal çekirdeği!

O sen misin? benzemiyor sana dudak bükülüşler
Benzemiyor sana güz görünümlü baharlar
Dilime vuran kirişini kırmış gergin kelimeler
Bağıran fırtınalar eşliğinde asarken ahirin zamanımı
Gün ve gün, gün doğumunu sarıyor yanık tenimin kokusu!

Ay! bağını koparan gecelerden çık
Çık artık
Bulutlara sığınmadan gel!
Gel artık
Yaşlarımla düşmeden taşlara topraklara
Süzülerek gel ışığıma
Uyuyan karanlıklarda gölgeler ölmeden
Gel artık
Güneş dalmadan kara yagız siyaha
Titreyen ayaklarımı sürüklüyor yolun çıkmazlığı!

Sen gelince sevmelerin gelir aklıma
Yar dedikçe
Tebessümlerin dökülür avuclarıma!

Susmayı öğreten gözyaşlarım
Gözüme dayama yol şaşırtan renkleri
Boyun bükerek tavır koyma
Aldatma beni kokunla!
Esme deli deli rüzgar
Kırma sığınagım olan gece kapılarını
Kırma gök kızılı yol kanadını
Aşk tohumu ektim sabahın seherine!