Yaşım kemâle erişti,
Gönlüm hiç büyümedi.
Ellerim değişti, gözlerim değişti,
Erdem’im beyaz saçımla pekişti,
Derdim, hüznüm, acılarım gelişti,
Gönlüm hiç büyümedi…
Yuvarlandım,
Zorlandım,
Büyüdüm.
Uslandım…
Yandım!
Boyumca torunlarım oldu
Oysa ben,
Oysa ben
Hep o kenar mahallenin
Sümüklü çocuğu kaldım
Kimse bilemedi,
Kimse bilemedi.
Nisan 2011
Mustafa AteşKayıt Tarihi : 5.5.2016 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
„Ok ve Yayın Hikayesi“ – Sayfa 14 „Ümidim biterken başlar“ adlı romanımızda Aydın Bey’in günlüğüne yazdığı şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!