Yakmış cömertçe güneş yakabildiğince gökyüzünü
Kül rengine döndermiş o güzelim mavinin özünü
Griye boyanmış her yan her yön tepeden tırnağa
Dönmüş gri rengiyle gökyüzü, akmayı unutan kirli ırmağa...
Şimdi herkes gri oldu baştan aşağı aynı renk giyer
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta