Kirli Gri Şiiri - Kağan İşçen

not defterimde kayıpsın
ilginç bir günlük bu
kendini küllerinden yaratan
bir kararsızlık anı kesiti
köprülere tutkun yürek sıkımız
öyle ki herşey birbirinden kopuk
şehirler dizeler ve anlamlar
saçları çıkmamış bebeler gibi
bir sonrasızlık bu
köprülere tutkun yürek sıkımız
nehirler değil yaylılar çağıldar ayaklarında
ve mimozalarla göçük aşmışlığımız
kış göğünde nokta nokta kuş parçacıkları
kanat zerrecikleri
çamurlara belenen üşüyen ellerimizin
dürtüsel ilk sevişkenliği
dedim ya ilginç bir günlük bu

çok gençleşmiştim
adı gençlik de olabilirdi
her açıdan güneşli bir bolluk
kısa ve ahşap bir köprüydüm
akıllanmamıştım düşünceli
seyr ü seferim ilkesiz bir yalnızlığa idi
okaliptusların arasından çıka geldin
üzerinde mor ya da mavi bir eteklik
çıkaramadın beni kirli gri suretsizlikten
şakakların açılsaydı öpüşebilirdik oysa
ikileşirdik ilkleşerek
'tam anlamıyla' sözcüğü bizi anlatamazdı
sal/sel takılarıyla genişlerdi tüm ahkam kesmelerimiz
sözleşebilirdik gün ortasın bir sevişkenliğe
dümen kırabilmek için
ulu orta sıralı sırasız...

ve gündüz düşlerimde arzışlaştım
yıldızlar yerine
saç tellerini sayıyorum...