Kirli eller,yetim kalbi....

B ir zamanlar mechul bir şehirde yaşayan bencil ruhsuz bir adam varmış...
tüm canlılardan intikam alır gibi yaşamını sürdürüyormuş.oşehirde çokda güzel ahlaklı iyi insanlarda varmış
bizimki ise talkımı ele üzümü kendime felsefesi yaparmış hep.
Ruhsuz adam birgün,
umumi tuvalete girmek zorunda kalmış.çıkışta kapının orda oynayan ufak bir çocuk ona gülümseyerek bakıyormuş safsaf;
adam sinsi gülümsemeyle çocuğa yaklaşmış elleriyle saçlarını okşamış, yüzüne bakan çocuğa, sen ne kadar da güzelsin yavrum demiş... uzaklaşmış yanından.
yetimin kalbi değişik bir sıcaklıkla dolmuş
anne babası öldükten sonra onu böyle saçlarını okşayarak seven hiç kimse olmamışmış meğer
çocuk ogünden sonra öyle farklı biri olmuşki...
sevilmek çok değişik duygular yaratmış onda....
o günlerde haç ziyaret zamanı gelmiş miş......
adamın bunlarla zerre ilgisi yok....
kafile kutsal topraklara varmış.ibadete başlamışlar
ancak o mechul şehrin hacı adayları en önde haç görevi yapan kişiyi görünce şaşırmış lar tabii hemde
ona karşı besledikleri kötü adam kişiliğini yakıştırdıkları için kendilerinden utanmışlar
haç dönüşü meçhul şehrin hacıları adamı bulmuşlar biz seni böyle bilmezdik arkadaş sen ne farklı imiş sin nekadar allah yolunda imişsinde farkında olamamış seni yargılamışız
bizi bağışla ya hacı....diyerek mahcup ve utangaç ellerini tutmuşlar af dilemişler...

bizimki şaşırmış ne haçcı ne hacısı kardeşim gidin başımdan sıkıntımısınız ne demiş
adamlar
ya hacı bukadarda gizleme
yahu ne mütavazi insansın
hergün o kutsal topraklarda bizimleydin
üstelik başını kaldırıp ibadete okadar kaptırıyordunki kendini sana yaklaşamadık demişler
ve ayrılmışlar yanından
ne o anlamış bir yetimi ne çok sevindirdiğini nede başkaları bilmiş gerçekleri....
o mechul şehrin ukala serserisi o pis ellerini silmek için bile olsa bir yetimi sevindirmişti şu geçiçci dünyada...
ödüllendirilmişti buyüzdende allah katında...
herşey bundan ibaret aslında....
sevgilerimle.......